Toen ik vorige week ziek in mijn bed lag bedacht ik me: ‘Hier moet ik een blog over schrijven! Ik ben namelijk echt nooooooiiiit echt echt ziek.’ De grap is dat ik 1 keer per jaar echt ziek ben en elk jaar 1 keer een ow-jee-mama-is-ziek-blog schrijf.
Ik kan niet zo goed ziek zijn. Het begint al bij het feit dat ik mezelf niet helemaal vertrouw. Want ben ik ziek of stel ik me aan? Terwijl mijn vriend hoofdschuddend de slaapkamer uitloopt met de woorden ‘Suus, je bent me dr een!’ blijf ik nog even op de bedrand zitten om te bepalen wat het antwoord is op deze vraag. Wanneer ik opsta en mijn weg naar de badkamer in zet, wil ik eigenlijk gewoon liggen en voel ik me super zielig.
Aha, ja ik geloof dat ik echt ziek ben. Ik werk vandaag dus thuis en zie wel hoe ver ik kom. Deze gedachte wordt al snel afgestraft door mijn collega en ze heeft gelijk ik meld me ziek en duik in bed.
Eén uur later komt er nog een zielig en ziek gezicht de slaapkamer binnen lopen. Ow nee, dit is niet goed. Papa én mama zijn ziek! Wat nu? Gelukkig zijn de kinderen op school en de opvang. Dus we kunnen slapen. In de middag gaat de telefoon onze jongste moet opgehaald worden, ze is niet lekker. De volgende dag moeten we mijn oudste dochter ophalen van school, ze is niet lekker. En als klap op de vuurpijl wordt de volgende ochtend ook onze zoon flink ziek wakker. We zijn allemaal ziek! Allemaal tegelijk! Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Wat een slagveld!
Mijn opstandigheid vliegt tegen het plafond! Ik wil voor mijn kinderen zorgen, het huis opruimen, schoonmaken… ja ik moet poetsen, al die ziektekiemen moeten hier weg…
Met knikkende knieën loop ik naar boven om dekbedden, kussen en matrassen te halen. We bouwen een ziekenboeg in de woonkamer. We vullen flessen water, zodat iedereen voldoende kan drinken. We snijden fruit en smeren beschuitjes zodat iedereen kan eten wanneer daar behoefte aan is. De televisie gaat aan. De ene Disney film na de andere Disney film wordt afgespeeld. We slapen en kijken met een half oog hoe Aladin over de daken springt.
Ik bedenk me hoe ik er zo snel mogelijk voor kan zorgen dat iedereen weer beter wordt en zet een raam open voor wat frisse lucht. Ow ja, en ik zou zo graag willen gaan sporten en… Mijn vriend mompelt dat ik me over moet geven aan het ziek zijn. Hij heeft gelijk. Dus daar lagen we dan. Met z’n allen, dagen ziek in de woonkamer. Hoewel ik verlangde naar stilletjes alleen in mijn bedje ziek zijn, was het ergens ook wel fijn dat echt iedereen ziek was. Gelukkig geen zieke papa en mama met een clubje stuiterende kinderen.
Word jij ook zo opstandig van ziek zijn? Bij deze een paar makkelijker gezegd dan gedaan tips. Die iedereen zichzelf mag gunnen.
Geef je over
STOP! Je bent ziek! Ga naar bed!
Stap 1 is jezelf overgeven. Accepteer dat je ziek bent, vecht er niet tegen, geef je over.
Vraag hulp
Dit vind ik zo moeilijk, jij ook? Zet je eroverheen en doe het toch. Vraag je partner, de buurvrouw, je ouders of wie dan ook een boodschap voor je mee te nemen of je kinderen op te halen uit school. Geloof me je zal je opgelucht voelen.
Slapen
Slaap zoveel je kan. Je lichaam heeft het nodig om zich te kunnen herstellen en zo snel mogelijk beter te worden. Doe oordoppen in, zodat je niet hoort hoe hard je partner beneden werkt. Regel een speelafspraakje voor je kind. Ga naar bed zodra je kinderen slapen, ook tussen de middag.
Vitamientjes
Zorgen voor onze kinderen vinden we allemaal erg belangrijk. Zorgen voor onszelf schiet er soms bij in. Vergeet vooral niet nu ook goed voor jezelf te zorgen. Eet gezond en zorg dat je voldoende vitamines binnen krijgt.
Diepvries maaltijden
Zorg dat er altijd een aantal maaltijden in de vriezer staan. Als je ziek wordt ben je jezelf dankbaar. Want koken als je ziek bent is echt geen pretje. Ontdooien, opwarmen en de kinderen zitten binnen no time aan een gezond maaltje.
Verleg de grenzen tijdelijk
Je hebt regels over hoe lang de kinderen achter een schermpje mogen. Heel goed en nodig. Maar laat dit voor nu even los. Laat ze tot je beter bent wat langer kijken, zodat jij op de bank kunt liggen en je niet hoeft te bewegen.
𝘚𝘶𝘶𝘴 𝘚𝘢𝘴 𝘸𝘰𝘰𝘯𝘵 𝘴𝘢𝘮𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘷𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥, 𝘥𝘰𝘤𝘩𝘵𝘦𝘳𝘴 (9 𝘦𝘯 2) 𝘦𝘯 𝘻𝘰𝘰𝘯 (5) 𝘪𝘯 𝘕𝘪𝘫𝘮𝘦𝘨𝘦𝘯. 𝘡𝘦 𝘪𝘴 𝘴𝘵𝘢𝘧𝘮𝘦𝘥𝘦𝘸𝘦𝘳𝘬𝘦𝘳 𝘱𝘦𝘥𝘢𝘨𝘰𝘨𝘪𝘦𝘬 𝘦𝘯 𝘣𝘭𝘰𝘨𝘨𝘦𝘳 𝘣𝘪𝘫 𝘒𝘐𝘖𝘕 𝘦𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘳𝘪𝘫𝘧𝘵 𝘰𝘮 𝘥𝘦 𝘸𝘦𝘦𝘬 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘣𝘦𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯𝘪𝘴𝘴𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 (𝘷𝘰𝘰𝘳𝘢𝘭 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘪𝘨𝘦𝘯) 𝘬𝘪𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯.
