Als kind heb ik vreselijk verlangd naar het hebben van een broer of zus en eigenlijk vind ik het soms nog steeds stom dat ik dit nooit heb kunnen ervaren.
Ik geniet dan ook extra van de band die mijn kinderen met elkaar delen. Zo mooi om te zien hoe ze bij elkaar horen. Elkaar missen, knuffelen en kussen. Hoe de een de ander volgt in een nieuwe of spannende situatie en hoe ze dan het volgende moment elkaar de koppen in kunnen slaan. Door het huis schreeuwen dat het niet eerlijk is. Dat hij haar heeft geknepen en dat zij hem heeft geschopt. Top!
Het is een bijzondere connectie waarin wordt gevochten, bijgelegd, vergeven en ontzettend wordt geliefd. Waarin de eerlijkheidsstrijd (Jaaaa dat is niet eerlijkkkkk!!!) dagelijks gestreden wordt. Waarin elkaar ontzettend op de huid zitten uit verlangen naar aandacht, in welke vorm dan ook, een vereiste lijkt te zijn. Een relatie waar ik soms onzeker van word. Want ik heb dit zelf nooit ervaren. Hoe zorg ik er voor dat ze een goede band hebben en houden met z’n drietjes? Is het normaal dat ik de woonkamer nog niet kan verlaten of er alweer geschreeuwd wordt? En waarom is altijd alles oneerlijk? En… waarom laten jullie elkaar niet gewoon even met rust????
Hoe ouder ze worden hoe echter deze broer en zussen relatie zichtbaar wordt in al zijn facetten. Waar mijn zoon eerder het kleine schattige broertje was (deze rol heeft de jongste nu). Is hij nu een jongen met meningen, ideeën en streken. Dit betekent dat ze het niet altijd met elkaar eens zijn, niet altijd dezelfde ideeën delen en niet altijd dezelfde behoefte hebben. En dus geregeld met elkaar in conflict raken en elkaar soms zelfs in de haren vliegen. Best lastig, want hoe los je dat op als je 4 of 8 jaar bent? De vaardigheden om met conflicten om te gaan is niet iets waar ze mee geboren worden. Dit zullen ze moeten leren.
En laat het nou net zo zijn dat je broer of zus de perfecte persoon is om deze sociale vaardigheden op een veilige manier te oefenen. Je broertje of zusje houdt namelijk toch wel van je ook al maak je ruzie. Terwijl een vriendje of vriendinnetje best eens de benen zou kunnen nemen.
Met je broer of zus kun je leren om een ruzie uit te lokken, het op te lossen en voor jezelf op te komen. Je leert om te delen, te wachten op elkaar en om te gaan met jaloezie. Je leert als kind op een fijne manier om te gaan met anderen. Zo leer je bijvoorbeeld dat het beter werkt om iets netjes te vragen dan om iets af te pakken en snel weg te rennen. Behalve als je aandacht wilt, dan werkt optie 2 beter. Het recept voor een portie “negatieve” aandacht.
Mocht je je afvragen waarom onze kleinste wat minder voor komt in dit verhaal. Zij is op dit moment nog het kleine en schattige zusje. Die net zo hard oefenen met eerder genoemde sociale vaardigheden en er geregeld flink op los kan meppen. Dat vinden de anderen nu nog grappig en ze krijgt dan ook vooral veel kusjes en knuffels. Ik zet mezelf schrap voor het moment dat ook zij een grotere zus wordt.
Ik vind het een prachtige en bijzondere band. Soms lastig en onstuimig, maar altijd verbonden. Een band om te koesteren als je het mij vraagt. Fijne broer en zus dag allemaal!
𝘚𝘶𝘶𝘴 𝘚𝘢𝘴 𝘸𝘰𝘰𝘯𝘵 𝘴𝘢𝘮𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘷𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥, 𝘥𝘰𝘤𝘩𝘵𝘦𝘳𝘴 (8 𝘦𝘯 2) 𝘦𝘯 𝘻𝘰𝘰𝘯 (4) 𝘪𝘯 𝘕𝘪𝘫𝘮𝘦𝘨𝘦𝘯. 𝘡𝘦 𝘪𝘴 𝘴𝘵𝘢𝘧𝘮𝘦𝘥𝘦𝘸𝘦𝘳𝘬𝘦𝘳 𝘱𝘦𝘥𝘢𝘨𝘰𝘨𝘪𝘦𝘬 𝘦𝘯 𝘣𝘭𝘰𝘨𝘨𝘦𝘳 𝘣𝘪𝘫 𝘒𝘐𝘖𝘕 𝘦𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘳𝘪𝘫𝘧𝘵 𝘰𝘮 𝘥𝘦 𝘸𝘦𝘦𝘬 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘣𝘦𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯𝘪𝘴𝘴𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 (𝘷𝘰𝘰𝘳𝘢𝘭 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘪𝘨𝘦𝘯) 𝘬𝘪𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯.
