En dan plots is het daar… een nieuw hoofdstuk.
Al voelen de woorden “een nieuw hoofdstuk” als een vreselijk understatement. Het is net alsof er na de zomervakantie een ander leven op me staat te wachten. Deels zal dit ook zo zijn, want hoe spannend en lastig de keuze ook is geweest…
Ik ga KION vanaf het nieuwe schooljaar verlaten.
Er is een nieuwe baan als docent bij de HAN op mijn pad gekomen. Een uitdaging die ik niet kan laten liggen. Want hoe tof is het om andere mensen net zo enthousiast te maken over pedagogiek als dat ik zelf ben…
Het is leuk en spannend, maar ook moeilijk en een beetje verdrietig (ja ik heb al een aantal tranen gelaten). Na bijna 15 jaar voelt het onwennig om te gaan. Al sinds mijn studententijd is KION onderdeel van mijn leven. Ik woonde in mijn studentenkamer toen ik begon. Ik kocht een huis, werd moeder, ging scheiden, werd weer verliefd, ging weer samenwonen, werd nog twee keer moeder, verloor mensen en ontmoette mensen… dat en nog veel meer terwijl ik werkte bij KION.
KION was er een soort van altijd. Ik werkte op verschillende locaties, in verschillende functies, met verschillende collega’s. Altijd voelde het vertrouwd en elk jaar steeds een beetje meer. De eerste jaren overtuigd dat ik door zou reizen naar een volgende baan, later minder overtuigd. KION groeide en groeide, en in verschillende functies kon ik mijn ei kwijt. Mijn netwerk binnen en buiten KION groeide ook en dat was en is nog steeds genieten.
Wat heb ik ontzettend veel geleerd van mijn collega’s, van de kinderen, de ouders en later alle andere partners in mijn netwerk. Ik heb mijn zakken mogen vullen met de kennis en het enthousiasme die ze me hebben gegeven. Maar natuurlijk ook met alle leuke en minder leuke ervaringen, allemaal even leerzaam.
Maar ja, dan komt er voor nu toch een eind aan mijn tijd bij KION.
‘Ga je het echt doen mama?’ vroeg mijn oudste dochter.
‘Ja meid, ik ga het echt doen!’
‘Ik vind het eigenlijk wel zielig voor je.’ reageerde onze zoon.
Ze hebben beide gezien hoe moeilijk de beslissing is geweest. En me heel bewust de beslissing zien maken.
Ik ga groeien en nieuwe kanten van mezelf (her)ontdekken. Soms zal ik huilen, omdat ik KION, het werk en mijn collega’s zo mis. En soms zal ik opgelucht zijn dat ik een nieuwe uitdaging ben aangegaan.
Op 18 september 2017 schreef ik mijn eerste blog, toen zwanger van een zoon. Nu ongeveer 180 blogs verder sta ik op het punt het KION-nest te gaan verlaten. Maar ik stop nog niet meteen met bloggen voor KION: ik zal jullie nog tot het einde van het jaar op de hoogte houden van mijn leven als moeder van drie kinderen én docent bij de HAN.
We zijn Suus heel dankbaar voor al haar jaren bij KION en we wensen Suus veel succes en plezier bij de HAN. Gelukkig hoeven we Suus niet meteen te missen en kunnen we haar en haar belevenissen de komende tijd nog even volgen via haar blog.
𝘚𝘶𝘶𝘴 𝘚𝘢𝘴 𝘸𝘰𝘰𝘯𝘵 𝘴𝘢𝘮𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘷𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥, 𝘥𝘰𝘤𝘩𝘵𝘦𝘳𝘴 (9 𝘦𝘯 2) 𝘦𝘯 𝘻𝘰𝘰𝘯 (5) 𝘪𝘯 𝘕𝘪𝘫𝘮𝘦𝘨𝘦𝘯. 𝘡𝘦 𝘪𝘴 𝘴𝘵𝘢𝘧𝘮𝘦𝘥𝘦𝘸𝘦𝘳𝘬𝘦𝘳 𝘱𝘦𝘥𝘢𝘨𝘰𝘨𝘪𝘦𝘬 𝘦𝘯 𝘣𝘭𝘰𝘨𝘨𝘦𝘳 𝘣𝘪𝘫 𝘒𝘐𝘖𝘕 𝘦𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘳𝘪𝘫𝘧𝘵 𝘰𝘮 𝘥𝘦 𝘸𝘦𝘦𝘬 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘣𝘦𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯𝘪𝘴𝘴𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 (𝘷𝘰𝘰𝘳𝘢𝘭 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘪𝘨𝘦𝘯) 𝘬𝘪𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯.
